Ulica Librowszczyzna w Krakowie

ulica Librowszczyzna

Stare Miasto
Widok od ul. Zyblikiewicza (z północy)
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraków
Długość	156 m
Przebieg
ul. M.Zyblikiewicza ul. Bonerowska ul. Wielopole
Położenie na mapie Krakowa ulica Librowszczyzna
Położenie na mapie Polski ulica Librowszczyzna
Położenie na mapie województwa małopolskiego ulica Librowszczyzna
50,059110°N 19,945629°E

Ulica Librowszczyzna – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Wesołej. Łączy ulicę M. Zyblikiewicza z ulicą Wielopole.

Na jej miejscu w średniowieczu znajdowały się rezydencje krakowskiego patrycjatu, a w XVI wieku – posiadłość zwana ogrodem Gutteterowskim. Od roku 1619 teren należał do Jezuitów, a po kasacie zakonu w 1773 teren należał do Wielopolskich. Za czasów Rzeczypospolitej Krakowskiej, z uwagi na bliskość starego koryta Wisły, mieściły się tam warsztaty i składy portowe Librowskich i innych kupców. Znajdował się tam również targ bydła.

Ulicę wytyczono w 1895 r. Najstarsze kamienice pochodzą z końca XIX wieku i noszą cechy eklektyzmu. Na rogu z ulicą M. Zyblikiewicza znajduje się Dom Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności, wzniesiony w latach 1923–1927 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza.

Nazwę ulicy nadano w 1907 r. na cześć Librowskich. Najbardziej znanym przedstawicielem tej rodziny był Piotr Librowski pochodzący z krakowskiej rodziny kupieckiej, najstarszy obywatel miasta Krakowa – zmarł 18 marca 1825 r. w wieku 124 lat i 6 miesięcy w Krakowie. Był właścicielem dóbr majątkowych Wielopole koło Krakowa.

• 
  Zabytkowa kamienica
  ul. Librowszczyzna 4
• 
  Kamienica
  ul. Librowszczyzna 9

Bibliografia

• Praca zbiorowa Encyklopedia Krakowa, wydawca Biblioteka Kraków i Muzeum Krakowa, Kraków 2023, ISBN 978-83-66253-46-9 t. I s. 877

• Jan Adamczewski, Mała Encyklopedia Krakowa, wyd. Wanda, Kraków 1996.